12Nov
Μερικές φορές δεν έχω κάτι ιδιαίτερα βαθύ ή ενδιαφέρον να πω. Μερικές φορές, έχω απλώς μια ιστορία. Μια ιστορία για τον α kodo που δεν το πήρα.
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ο Coren Direbrew δούλευε διαφορετικά (έριξε βάσεις, δεν τις πήρες σε βαρέλι μετά από σένα τον σκότωσε) μια ομάδα φίλων συγκεντρώθηκε για να τρέξει το Direbrew ξανά και ξανά για να μεγιστοποιήσει τις πιθανότητες των ανθρώπων να πάρουν το βουνό. Με τους ανθρώπους να περιστρέφονται σε άλτσες, καταφέραμε συνολικά δεκαέξι σκοτώσεις από το Direbrew. Στο τελευταίο σκοτωμένο της νύχτας, προσφέρθηκα να κάνω περιστροφή στο Death Knight μου - ήταν ένας νέος χαρακτήρας, μόλις έφτασε στο επίπεδο 80 και δεν ήταν ιδιαίτερα προσανατολισμένος. Αλλά ήθελα πολύ το kodo, ακόμα κι αν θα ήταν σε alt και όχι στο κύριο μου. (Αυτό έγινε πριν από τη δέσμευση των προσαρτήσεων του λογαριασμού.)
Άλλαξα στο είπα DK, κάναμε τον αγώνα και σίγουρα το kodo έπεσε. Και τότε συνειδητοποίησα ότι η γυναίκα μου ήταν στην ομάδα. Δεν είχε το kodo. Ήθελε το kodo. Και ήταν συλλέκτης βουνών. Έκανα λοιπόν το μόνο που μπορούσα και πέρασα - στο κάτω κάτω, ήμουν στο alt, όχι στο main μου.
Μόλις έφτιαξαν τις βάσεις, ένα μικροσκοπικό κομμάτι της ψυχής μου μαράθηκε και πέθανε. Έχω δει φίλους να παίρνουν το mount όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν το έκανα ποτέ. Απλώς φαινόταν ότι δεν είχα πρόσβαση. Μέχρι απόψε, που μετά από χρόνια, μετά Οργή και Κατακλυσμός και δύο χρόνια Ομίχλες της Πανδαρίας το ματωμένο πράγμα τελικά έπεσε. Για το αλτ.
Λοιπόν, ναι, η γυναίκα μου είναι επιτέλους από το γάντζο. Το draenei μου μπορεί επιτέλους να κυκλοφορήσει με ένα kodo, το ένας πράγμα που μου έλειπε απεγνωσμένα από το να παίξω Horde. Η ζωη ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ. Τώρα λέτε τις ιστορίες σας για την πολυαναμενόμενη νίκη, υποθέτω. Ή όχι. Θα είμαι απασχολημένος με τα εργαλεία στο kodo μου.