เข้าสู่ความแตกแยกของคุณเอง: บทวิจารณ์ Dungeon ตอนที่ 1

ฉันไม่ได้ปิดบังความจริงที่ว่าในฐานะนักเล่นเกม MMO ฉันอาจจัดอยู่ในหมวดหมู่ "สบายๆ" ตามคำจำกัดความของคุณ ถึงอย่างนั้นฉันก็อาจจะไปดำน้ำในดันเจี้ยน ระแหง มากกว่าในเกม MMO อื่นๆ เนื่องจากอินเทอร์เฟซ LFG ที่ลื่นไหลของเกม และอินสแตนซ์ที่ดำเนินไปอย่างรวดเร็วโดยทั่วไปนั้นเอง การเข้าดันเจี้ยนในขณะที่คุณมีเคาน์เตอร์หนึ่งตัวขึ้นไปในหน้ารางวัลจะเพิ่มแรงจูงใจ เพราะอย่างน้อยคุณก็รับประกันว่าคุณจะได้รับไอเทม (หรือโล่ประกาศเกียรติคุณ) อย่างแน่นอน

ฉันยังคงรู้สึกอยู่ กองพันพายุ ดันเจี้ยน แต่เมื่อพูดถึงเกมหลัก ฉันใช้งานอินสแตนซ์เหล่านั้นหลายครั้งเกินกว่าจะนับได้ ฉันคิดว่าฉันอาจจะแบ่งปันความคิดของฉันเกี่ยวกับดันเจี้ยนสี่ด่านแรกที่คุณน่าจะไปเล่นในช่วงต้นและกลางเกมเพื่อดูว่าพวกเขาจะผ่านการรวมตัวหรือไม่ ขณะที่ฉันอยู่ที่นั่น ฉันอาจเล่าเรื่องที่เกี่ยวข้องจากการวิ่งของฉันได้ประมาณหนึ่งหรือสองเรื่อง เด็กๆ มารวมตัวกัน ในขณะที่ Papa Olivetti สูบบุหรี่และเล่านิทานที่คุณไม่น่าจะลืม

อาณาจักรแห่งเฟ

มีสิ่งที่ยอดเยี่ยมมากมายที่ผสมผสานกันเพื่อทำให้เกมนี้ไม่ใช่แค่ดันเจี้ยนช่วงต้นเกมที่ฉันชื่นชอบเท่านั้น แต่ยังเป็นดันเจี้ยนที่ฉันชอบมากที่สุดในทั้งเกมด้วย ก่อนอื่นเลย ธีมของการเคลื่อนผ่านสี่ฤดูกาลนั้นค่อนข้างเรียบร้อยและเป็นวิธีที่ดีในการวัดความก้าวหน้าของคุณ ("อืม ตอนนี้เราเพิ่งจะผ่านไปได้ครึ่งทางของฤดูร้อนเท่านั้นเอง...") ประการที่สอง ทีมงานศิลปะกระตือรือร้นที่จะจัดเตรียมสวนลึกลับที่ไหลผ่านระหว่างฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วง และฤดูหนาว โดยไม่ทำให้การเปลี่ยนแปลงเปลี่ยนแปลงไป มันเป็นสถานที่ที่สวยงาม คือสิ่งที่ฉันพูด

ในที่สุด มันก็เป็นดันเจี้ยนที่มีความเครียดต่ำเมื่อคุณพบมันครั้งแรก การต่อสู้กับบอสนั้นไม่ได้ยุ่งยากเลย และการจัดวางกลุ่มก็ค่อนข้างจะให้อภัย แม้แต่ทีมมือใหม่ที่กระจัดกระจายก็สามารถเข้าไปยุ่งวุ่นวายได้ตราบใดที่ผู้เล่นไม่ดึงความสนใจไปจนหมด

เหตุผลหลักที่อาจทำให้ฉันหลงรัก Realm of the Fae ก็คือการรวม Battlemaster Atrophinius หัวหน้าประจำฤดูใบไม้ร่วงเข้าไว้ด้วย Atrophinius เป็นเทพารักษ์ที่ชอบปาร์ตี้หนักๆ ซึ่งในตอนแรกยินดีที่ได้พบคุณ นั่นเป็นการเปลี่ยนแปลงที่สดชื่นจากบรรทัดฐานใช่ไหม เขาจะโจมตีเฉพาะเมื่อเขารู้ว่าคุณได้ฆ่ามินเนี่ยนที่ผลิตหญ้าของเขาแล้ว ซึ่งเป็นการโจมตีที่นำหน้าด้วยคำพูดที่สนุกที่สุดของเกม ฉันมักจะต้องเลียนแบบวิธีที่เขาพูดว่า "มี๊ด!" ทุกครั้งที่ฉันแชทด้วยเสียง

สุสานเหล็ก

เกมจะต้องรู้ว่าฉันรัก Realm of the Fae มากแค่ไหน เพราะบ่อยครั้งที่มันผลักฉันเข้าไปใน Iron Tomb แทน ในกรณีที่ Realm of the Fae มีความโปร่งสบาย สวยงาม และมีธีมที่ยอดเยี่ยม ส่วน Iron Tomb จะเป็นแบบหยาบ หดหู่ และดูจืดชืดตั้งแต่ต้นจนจบ

มันยังรู้สึกเหมือนเป็นดันเจี้ยนที่ยาวนานมากโดยเฉพาะในช่วงเริ่มต้น ฉันมักจะมาถึงจุดที่พร้อมจะทำมันให้เสร็จอยู่เสมอ และฉันก็รู้ว่าเรายังเหลืออีกหนึ่งในสี่ที่ต้องทำ บางทีมันอาจจะเป็นผลจากการอยู่ในสุสานใต้ดินที่มีแสงสลัว ที่จริงแล้วไม่มี "อาจจะ" เกี่ยวกับเรื่องนี้

AoE เป็นราชาของดันเจี้ยนนี้ ดังนั้นการตรวจสอบให้แน่ใจว่าคุณมีการโจมตีแบบหลายกลุ่มหรือสองกลุ่มเป็นกุญแจสำคัญในการมีส่วนร่วมในกลุ่ม (สมมติว่าคุณเป็น DPS หรือฝ่ายสนับสนุน) ในทางปฏิบัติแล้ว การดึงแต่ละครั้งเกี่ยวข้องกับกลุ่มฝูงชนตั้งแต่ 3 ตัวขึ้นไป และนั่นไม่ได้กล่าวถึงจอมปลวกที่พ่นโครงกระดูกด้วยซ้ำ

โอกาสที่จะทำโกสต์บัสติ้งหลังจากการต่อสู้ครั้งที่สองนั้นค่อนข้างน่าสนใจ (อย่างน้อยสองสามครั้งแรก) และ ฉันชอบเส้นประแอบแฝงจากลูกโลกหนึ่งไปอีกลูกหนึ่งที่ทีมของคุณต้องทำในหลุมสลัวนั้นก่อนที่จะจบ เจ้านาย. และเนื่องจากเรากำลังพูดถึงบอสท้ายเกม: หากคุณไม่รู้สึกตัวเมื่อเกมนั้นลากคุณไปโดยคุณ หูไปทางนั้นด้วยภาพและมี NPC ที่โบกมือให้คุณ ฉันไม่สงสารศพที่คุณกำลังสูบบุหรี่เลย กลายเป็น. ไม่มีความสงสาร

ข้อดีอย่างหนึ่งที่ฉันสามารถพูดได้ก็คือ Iron Tomb ก็เหมือนกับ Realm of the Fae ไม่ใช่เรื่องยากเลยแม้แต่น้อย แน่นอนว่าคุณต้องเตรียมพร้อมหากคุณจะไล่ตามจอมปลวก แต่มันก็ยากจริงๆ ที่จะล้มเหลวที่นี่ เว้นแต่ว่าทีมของคุณจะมีทักษะในการปลูกหน้า

ความมืดมิด

Darkening Deeps ไม่ใช่แค่ดันเจี้ยนแรกที่ฉันเคยวิ่งเข้าไป ระแหง แต่เป็นเนื้อหาชิ้นแรกที่ฉันเคยสัมผัส ฉันถูกโยนเข้ากลุ่มเพื่อทำสิ่งนี้ที่ พักซ์ ไพร์ม เมื่อไม่กี่ปีก่อน และในขณะที่ฉันตื่นตระหนกขณะพยายามหาวิธีรักษาให้หายดีที่สุด โดยรวมแล้วเป็นประสบการณ์ที่สนุก

บางทีฉันอาจมองดูตัวอย่างนี้ด้วยความชื่นชอบในอดีต แต่ฉันชอบมันตั้งแต่ต้นจนจบจากบนลงล่างจริงๆ มันเป็นดันเจี้ยนที่หลากหลาย ตั้งแต่เมืองก็อบลินที่เปิดกว้างบนเกลียวไปจนถึงถ้ำที่เปิดกว้าง รังแมงมุม ไปจนถึงท่อระบายน้ำ ยิ่งไปกว่านั้น บอสสองสามตัวสุดท้ายมาเร็วมากโดยมีกลุ่มขยะเล็กๆ แยกพวกมันออกจากกัน

การต่อสู้ของมนุษย์หมาป่าน่าจะเป็นจุดเด่นของดันเจี้ยนทั้งหมด มีการเล่นข้างเล็กน้อยโดยพวกเชลย ("เราจะปลอดภัยกว่านี้กับสิ่งนั้นข้างนอกนั่น!") และ ช่างสนุกที่ทำให้การดึงมนุษย์หมาป่าออกจากแสงจันทร์เป็นเรื่องเร่งด่วนอย่างไม่น่าเชื่อโดยเร็วที่สุด นอกจากนี้ การทุบตีมนุษย์หมาป่ายังเป็นเรื่องสนุกเสมอ รองจากแวมไพร์ เอลฟ์ ยูนิคอร์น และสัตว์ประเภท Trapper Keeper อื่นๆ

สิ่งที่น่าสนใจคือฉันพบว่าหัวหน้าแมงมุมคือตัวการที่แท้จริงในการต่อสู้เพื่อกลุ่มของคุณ ฉันเคยเห็นกลุ่มต่างๆ มากมายตามล่าเธอ แม้กระทั่งกลุ่มที่มีความเป็นมืออาชีพและโหดเหี้ยมจนถึงจุดนั้น มันเป็นการต่อสู้ที่รวดเร็วและน่ารังเกียจโดยมีรังไหมเป็นระยะที่จะพาผู้เล่นออกจากการต่อสู้ และการเคลื่อนไหวที่ผิดเพียงครั้งเดียวอาจส่งผลให้มีการกวาดล้างโดยสมบูรณ์ภายในไม่กี่วินาที

เหมืองดีพสไตรค์

ฉันมีเรื่องจะสารภาพแปลกๆ: ฉันไม่รู้ว่าจะจัดการกับอินสแตนซ์นี้อย่างไร นั่นเป็นเพราะฉันไม่เคยเป็นผู้นำ ฉันได้ติดตามผู้นำในฐานะผู้รักษาหรือ DPSer ฉันรู้ว่ามีบางคนกระโดดลงมาจากสะพานเข้าหากัน แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉันรู้สึกหันกลับมาที่นี่จนบอกไม่ถูกว่าเราอยู่ที่ไหน แม้ว่าชีวิตของเราจะขึ้นอยู่กับมันก็ตาม

มันไม่ใช่การวิ่งที่แย่ จริงๆ แล้ว มันค่อนข้างง่าย การต่อสู้กับบอสทั้งหมดนั้นเรียบง่ายและดูถูกเหยียดหยาม ที่จริงแล้ว อันตรายที่ใหญ่ที่สุดต่อสุขภาพของคุณคือการตกจากชานชาลาหรือสะพานและถูกแยกออกจากกลุ่ม

ฉันหวังเสมอว่าฉันจะลงเอยด้วยการวิ่งแบบนี้ เพราะค้างคาวที่อยู่ก้นเหมืองมีโอกาสดรอปสัตว์เลี้ยงผีค้างคาวได้ ฉันติดสิ่งนี้ไว้กับ Rogue ของฉัน แต่ Cleric ของฉันก็รักมันเช่นกัน

ความคิดพรากจากกัน

โดยทั่วไปแล้วดันเจี้ยนทั้งสี่แห่งนั้นยอดเยี่ยมมาก (ถึงแม้จะมีธรรมชาติที่น่าเบื่อของ Iron Tomb ก็ตาม) และเหมาะสำหรับนักผจญภัยมือใหม่ที่ต้องการพื้นฐานของ ระแหง การสร้างอินสแตนซ์ กลุ่มที่ดีสามารถผ่านกลุ่มใดก็ได้โดยไม่ต้องหยุดทำงานมากนัก นำไปสู่ประสบการณ์ที่ลื่นไหลและสนุกสนาน

ฉันชอบมากแค่ไหน Tแรออน ได้ด้วยพื้นที่อันจำกัดเช่นนี้ ดันเจี้ยนเหล่านี้ไม่ได้เกี่ยวกับการทำให้คุณวิ่งไปชั่วนิรันดร์ แต่กลับบรรจุรายละเอียดมากมายไว้ในพื้นที่เล่นที่จำกัด พื้นที่ถูกใช้โดยไม่สูญเปล่า และได้รับการดูแลอย่างดีเพื่อให้บอสหลายคนมีบุคลิกและยุทธวิธีที่น่าจดจำ

เมื่อสองสามสัปดาห์ก่อน ตอนที่ฉันจัดการสิ่งเหล่านี้กับ Mage ตัวน้อยของฉัน ฉันรู้สึกประหลาดใจกับจำนวนผู้เล่นที่ฉันพบอยู่เสมอซึ่งไม่เคยเข้าไปในดันเจี้ยนเหล่านี้เลย บางครั้งฉันก็อาจเป็นคนเดียวในกลุ่มที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ดังนั้นฉันจึงรับหน้าที่เป็นที่ปรึกษาในด้านที่สำคัญที่สุด การวิ่งเหล่านั้นเป็นหนึ่งในการวิ่งที่ฉันชอบ ไม่ใช่เพราะฉันต้องเป็นกางเกงที่ฉลาด แต่เพราะฉันได้เห็นดันเจี้ยนเหล่านี้วิ่งผ่านสายตาของผู้จับเวลาครั้งแรก นั่นเป็นสิ่งที่พิเศษเสมอ

จากดันเจี้ยนทั้งสี่นี้ คุณชอบดันเจี้ยนไหนมากที่สุด เพราะเหตุใด

ไม่ว่าพวกเขาจะเฝ้าเฝ้าหรือท้าทายเทพเจ้า คาเรน ไบรอัน และ จัสติน โอลิเวตติ บันทึก Telara เป็นประจำทุกสัปดาห์ ครอบคลุมทุกด้านของชีวิตใน ระแหงตั้งแต่การเล่นเดี่ยวไปจนถึงการจู่โจมกิลด์ คอลัมน์ของพวกเขา ทุ่มเทให้กับการแบ็คแฮนด์น้ำตาหลากมิติอย่างหนักจนร้องไห้กับแม่ของพวกเขา อีเมล คาเรน และ จัสติน สำหรับคำถาม ความคิดเห็น และการยกย่องชมเชย